A baixada do Faro Fisterra móstranos a ría en todo o seu esplendor. Así chegamos á Igrexa de Santa María dás Areas, construída entre os séculos XIV e XV sobre unha anterior románica do século XII, cuxa primeira referencia documental provén do testamento de Urraca Fernández de Traba, neta de Pedro Froilaz, o gran conde de Galicia naquel século. “V. modios de pane et tertian vacarum mearum de montealto. Ad opus ecclesie Ste. Marie de finibus terre” (Cinco medidas de pan e a terceira parte do meu gando de Montealto. Para a igrexa de Ste. María dos confíns da terra)
Entre os séculos XIV e XVI, debido ao auxe das peregrinacións, tívose que construír en 1479 o Hospital de Peregrinos da nosa Señora do Rosario.
O templo é dunha soa nave orientada cara ao oeste e unha ábside de planta rectangular. Da primitiva construción románica conserva a xanela do testeiro, o arco triunfal da entrada ao presbiterio e a bóveda de crucería. A porta da fachada destaca pola súa sinxeleza e diante dela podemos ver os cinco arcos do antigo pórtico.
No interior está a capela gótica do século XIV que alberga a talla do Cristo dá Barba Dourada a cal, segundo a lenda, foi lanzada ao mar nunha caixa por un barco que navegaba a duras penas por estas costas no medio do temporal. O barco puido continuar o seu rumbo e a caixa co Cristo chegou flotando a Fisterra e aquí quedou para sempre.
Santo Cristo de Fisterra,
que viñestes polo mar,
líbranos do mar a terra
e líbranos de afogar
A imaxe é de gran realismo: de tamaño natural, dise que as uñas son dun home, que emite suores de morte e que lle crecen o pelo e as uñas.
O altar maior é de estilo gótico. As capelas góticas do Carmen e do Sacro Corazón ademais da Porta Santa (de estilo Egas moi rara en Galicia), que só se abre aos peregrinos durante os anos xacobeos, e unha serie de tumbas medievais de personaxes descoñecidos completan o conxunto.
Preto da igrexa, podemos ver o cruceiro gótico do século XV, un dos máis antigos de Galicia.
A Semana Santa de Fisterra está declarada de Interese Turístico Nacional, con 5 días de representacións que teñen o seu punto culminante o domingo de Resurrección. Son os propios veciños os que representan aos apóstolos: na Última Cea, na Oración do Horto, como xudeus que prenden a Jesús ou como Marías que lle acompañan no acto do Desencravo. As Confrarías participan vestindo á súa imaxe e procesionando en cada momento da semán.
As diversas escenificacións son seguidas por miles de romeus nas inmediacións desta Igrexa de Santa María dás Areas.
