Porto de Fisterra

Continuamos o noso paseo e chegamos á Casa da Cerca (ou Casa do Arco, similar á de Laxe), que foi mandada construir polos Condes de Altamira no Século XV para servir como pequeno hospital dos peregrinos que chegaban por mar.

Desde tempos inmemoriais esta ría foi o primeiro refuxio para as naves que veñen do norte ou o último para as que veñen do sur. E este porto e a baía de Langosteira o primeiro que se atopaban. Na actualidade, vemos os barcos pesqueiros do día descansando despois dunha dura xornada de traballo.

A lonxa de Fisterra foi inaugurada no 2008 e está concibida para recibir turistas que, tras unha cristaleira, poden ver a poxa do peixe que chega do día.

No paseo do porto podemos ver unha áncora que nos lembra un feito histórico para a poboación: o embarrancamiento do Casón e a posterior evacuación de toda a poboación.

A mañá do 5 de decembro de 1987 o cargueiro de bandeira panameña Casón navegaba a 15 millas de Fisterra con 31 tripulantes, todos de nacionalidade chinesa, cunha carga cocktail de 1100 toneladas de produtos químicos inflamables, tóxicos e corrosivos con destino a Shangai. No medio dun forte temporal, sofre un movemento da carga que provoca un grave incendio a bordo.

O capitán, único coñecedor da carga real, ordena abandonar o barco. No medio do fume e os gases tóxicos moitos se tiran ao mar, todo antes de permanecer naquel inferno flotante que estaban metidos. Os medios de salvamento unicamente rescatan con vida a 8 dos seus tripulantes.

Neste tempo, o armador négase a responder do rescate e o Cason, a pesar de estar o remolcador nas súas proximidades, acaba embarrancando á primeira hora da noite entre a Punta dás Pardas e o Castelo.

A partir de aí xorden as máis variadas hipóteses sobre a carga do barco e empeza a render a preocupación na xente ata que, na tarde do 10 de decembro e emitido en directo pola televisión, a carga vertida ao mar provoca explosións ao contacto coa auga e o barco, no medio dunha nube de fume, parece que vai estalar dun momento ao outro. Isto alarma definitivamente á poboación, xa intranquila debido á falta de coordinación e á información contraditoria de autoridades e medios de comunicación.

Esa noite, o Delegado do Goberno anuncia na Radio Galega que hai unha nube tóxica e estanse enviando 700 autobuses a Fisterra para evacuar á poboación. Trala declaración, prodúcese un éxodo masivo dos veciños que, polos seus propios medios, escapan despavoridos cara a poboacións máis afastadas e seguras. Horas máis tarde o delegado do goberno desmente que a nube da explosión fose tóxica. Mais xa era tarde.

Finalizamos o percorrido polo porto no monumento ao emigrante. A Costa da Morte é unha comarca con moita emigración. Primeiro a Sudamérica e despois ao centro de Europa, os galegos somos emigrantes por obrigación. A falta de industria consolidada na zona provocou que moitos probasen sorte noutros países. Durante este camiño veremos exemplos de emigrantes que despois exerceron un labor filantrópica coa terra que os vió nacer.

Este Monumento ao Emigrante de Fisterra foi inaugurado en 1993, sendo obra do escultor Agustín da Herrán.

Facebook
Twitter
LinkedIn